KAPAK- Ailede Eğitim

Toplumun eğitimli insanlara her zaman ihtiyacı vardır. İnsanlar en güzel eğitimi almış olan kişileri tercih etmeye meyillidir. Eğitim öğretim denilince akla ilk gelen okullardır. Fakat artık kanaatler değişmeye başlamış ve eğitimin başlangıcı olarak aile ön plana çıkmıştır. Artık genel kanaat eğitim ailede başlar olmuştur.

Ailede başlayan eğitim denilince ne anlamak gerekiyor. Ailede görülen genel uygulamalar, akraba ilişkileri, aile içi iletişimler, aile bünyesinde verilen özel eğitimler, bunlardan hangisi ailede eğitimi karşılar sorusu aklımıza gelmektedir. Benim verebileceğim cevap ise hepsi olacaktır. Alim ve arif insanlar eğitimin anne karnında başladığını ifade ederler. Öyle ise eğitim tek düze, zamana bağlı, şartlı bir kazanım değil bilakis hayat boyu devam eden bir süreç olsa gerektir. Beşikten mezara kadar eğitim sözü aslında bir gerçekliği ifade ediyor.

Bilim insanları bazı deneyler ile sesin canlılar üzerindeki etkisini araştırıyorlar. Müzik dinleyen ineklerin bol süt vermesi, Kur’an dinleyen çiçeklerin daha iyi açması, besmele çekilen su moleküllerinin daha güzel bir kristal hale gelmesi deneyleri yapılmış ve sesin canlılar üzerindeki etkisi görülmüştür. Buradan hareketle eğitim anne karnında başlatılmalı ve güzel sesler duyurulmalı, Kur’an okunması, güzel hitapların yapılması bebeğe etki etmekte denilmektedir.

Doğumla birlikte ise yeni bir eğitim süreci başlamaktadır. Sesin etkisi şüphesiz devam etmekte ama davranışları gözlemleyen bir çift gözün de üzerimizde olduğu unutulmamalıdır. Sesten etkilenen, gözlem yapan, davranışlara anlam veren bir çocuğun olduğu ortamda elbette eğitim de var demektir. Bu doğal bir süreç ve sonuçtur. Şu halde aile ilk eğitim merkezidir. Çocuk, duyduğu sesler ve sözler ile eğitimine başlar, davranışlara anlamlar yükleyerek eğitimine ailede devam eder. Güzel çirkin, iyi kötü ne varsa kayıt ediliyor demektir. Anne-baba ve büyük kardeşler hep birlikte bu hususlara dikkat etmelidirler.

Aile içinde eğitim başladığına göre ilk dersler de başladı demektir. Bizce ilk dersler Allah sevgisi, peygamber sevgisi ve ahlaki değerler olmalıdır. Ailede çocuğa sevgi aşılanmalı, aile ona sevmeyi öğretmelidir. Saygıyı öğretmeli, sabrı öğretmelidir. Çocukların yetenekleri keşfedilmeli ve desteklenmelidir. Yaratılışından gelen mizaçlara dikkat ederek takip edilecek uzun bir süreçtir ailede eğitim. Okula göndermekle bitmez, üniversite kazanınca da bitmez, takip etmek, ellerinden tutmak gerekir. Zaman zaman yanında olduğumuzu bilmek ister çocuklarımız. Fazlaca ısrarda bunalırlar, sıkılarlar belki ama metotlar üzerinde bazen değişiklikler yapmak çocuğun yaş ve eğitim durumuna göre ve mizacına göre davranmak elzemdir. Bazen birden fazla çocuk aynı ailede yetişir ama hepsi de birbirinden farklıdır. Aynı sözü bazen 4 çeşit şekilde söylemek gerekebilir ve tonlamaları farklı olmak zorunda olabilir.

Ailede eğitimde herkes farklı şeyler anlayabilir. Benim anladığım şey şu; hayat boyu gerekli olacak insani donanımları ve dini alt yapı denilecek bilgileri çocuğa verebilmek, onları ateşten koruyacak bir hayatı yaşamaya yönlendirebilmek. Yaşlarına uygun zaman ve zeminde gerekli telkinleri yapabilmek, nasihatleri edebilmek, bunlardan da taviz vermemektir. Yaşı gelince namazı anlatmak, sevdirmek ve takibini yapmak yine yaşı gelince tesettürü anlatmak, sevdirmek ve takibini yapmaktır. Daha çok erken gibi yaklaşımlar anne babayı en çok yanıltan yaklaşımlardır. Bu anlayışta olan anne babalar birde bakmışlar çocuk büyümüş, tesettür yok, namaz yok, arkadaş ortamı başka başka olmuş. Yani biraz geç kalmışlık hissi, pişmanlık hissi ile çocukla iletişimin kopması gibi sorunlarla başa çıkmak zorunda kalabiliriz.

Bu durumda sanırım çocuklarımızı sadece büyütmek değil onları yetiştirmek, hayata hazırlamak, dini görevlerini öğretmek, dünyaya dair gelecek kaygısı kadar da ahiret geleceği için kaygılanmak gerektiği kanaatindeyim. Zira çocuklarımızın ahirete dair gelecekleri bizim de ahiret geleceğimizi etkileyecektir.