Süpermen’e Açık Mektup

Bak adamım,

Yolun düşmez senin buralara. Her yere uçar kaçarsın ama “Gel de bir el at.” desek “Su yakmıyoruz ya ulan!” diye benzin parasını istersin. Biz senin ciğerini biliriz. Zaten ağababaların hiç boş bırakmadılar maşallah. Petrolü fondipliyor zibidiler.

Bizi birbirimize düştük sanma, nefretimiz ortak oğlum bizim. Bizim sorunumuz ne biliyor musun dostum; mazlumlar üzerinde sahnelediğin tiyatroyu bozduğumuzda sanat düşmanı sanılmamız. Bizans oyunlarıyla başlayan bütün senaryonuzu ezberledik artık. Sevmiyoruz seni süt oğlan. Babanı da sevmezdik zaten.

Bak oğlum; sıkıldık, tamam mı! Hayal mahallimizde ses hızını aşmanızdan bıktık. Öfkesini uyutan çocukları uyandırıyorsunuz. Ağzımıza geleni sayalım diyoruz önce, sonra tövbe çekip abdest alıyoruz. Bu sefer de ıslak kulağımıza misket vuruşu yapıp kaçıyorsunuz. Tarifi mümkün değil ulan bu acının, vallahi.

Bak dayı! Uyarıyorum, fazla sinirlendirmeyin bizi. Biz senin bildiğin mazlumlardan değiliz. Mustazaf derler bize bu mekânda. Başımıza zalimlerin bombaları yağar ama sen dünyaya gelen göktaşlarını durdurursun. Bilemezsin ki o taşlar zalimlerin başına yağacaktı. Sonra çalıştığın gazete koşup mazlum ilan eder asıl zalimleri.

Nefesimiz kuvvetlidir bizim. Senin yüzünde sivilce çıksa dermatolog ararsın, biz siğillere okuduk mu geçer oğlum! Yerinde olsam bedduamızdan kaçarken ayaklarım neticeme değerdi. Ağzımızı açıp “go to hell” demeden önce tavsiyem, gezegenine dön, marsa çık, bir şeyler yap işte.

Mustazafız oğlum biz, boru değil. Sen sıkıştın mı abini çağırırsın ama bizim Allah’ımız var! Gelir döversin eyvallah da, imansız ölürsen sıkıntı büyük!