ŞİİR-ŞEHADET GÜNCESİ

Bayraklar yükselir, guraba evlerinden

Ağıtlar yankılanır ve çarpar dağlara

Yürekleri parçalar seken kurşunlar

Yetimler yetimlere, öksüzler öksüzlere…

Katran dökülür aydınlık gündüzlere

Bir kader miydi bu, çaresizlik mi?

Yaşamak mı daha güzeldi yoksa ölmek mi?

***

Ölüm kavuşmak ise, yaşamak gurbet

İşte bana verilmiş, en yüce heybet

Yeryüzünde cüceler, eğlencede geceler

Cüceler ne bilsinler; yüceler şehâdeti heceler

Bir kararlı duruştur bu, tamâha karşı

Bu heybetli duruş titretir ancak arşı

Gözyaşları kanlara, hüzünler dualara karışır

Benim aziz milletim, ölmeye de alışır

Ölerek yaşadık yüzyılları, yaşayarak öldük

Ölü yaşamalarla şimdi, en dibi de gördük

***

Rutinlere sıkışmış, süfli, pespaye hayatlar

Nerededir söyleyin, o diriltici mematlar

Gazanferler, Muzafferler, Alperenler diri de

Diriyi öldürenler, Firavunlar, Karunlar nerede?

Yaşatmaya yaşamak, diriltmeye ölmek

İşte budur gözümde, en güzel gömlek

Şehadet elbisesi çok yakışır bilirim

Şehitler sesleniyor:” Şehadetse; gelirim”

Âşık YUSUFİ