LA HAVLE -Kimlerle Arkadaşlık Yapmalı?

Sâlih arkadaşın sabrı bol olur.

Gittiği yol, Hakk’a giden yol olur.

Yolda yorulursan tutar elinden,

İncinse de incitmeyen kul olur.

İyi bir arkadaş, iyi bir dost;  arkadaşlığın, dostluğun kadrini bilen bir insan için bitmeyen bir servettir. İyi bir arkadaştan, sâdık bir dosttan mahrum olmak ise insan için dünyada bir nev’i yoksulluktur.

Çocukluk arkadaşlarımız vardır! Okul arkadaşlarımız vardır! Mahalle arkadaşlarımız vardır! Asker arkadaşlarımız vardır! Dert ortağımız hayat arkadaşımız vardır!

Peygamber Efendimiz-sallallahu aleyhi ve sellem- buyuruyorlar ki:

            “Allah bir kimse için hayır dilerse onu sâlih bir arkadaşa sahip kılar.”

            Sâlih arkadaş; sabırlı olur, vefakâr olur.

            Sâlih arkadaş; samîmi olur, cefakâr olur.

            Sâlih arkadaş; sebatkâr olur, fedakâr olur.

            Sâlih arkadaş; Allah’ın râzı olacağı sâlih ameller işler. Hakk’ı ve sabrı tavsiye eder.

            Sâlihlerin sadrı, “sır sandığı”dır. Allah’tan başka kimsenin vâkıf olamadığı nice sırlar saklıdır onlarda!

            O hâlde kendimizi, arkadaşlarımızı ve arkadaşlıklarımızı, bu çerçevede bir daha gözden geçirmeliyiz. Arkadaşlarımız kimlerdir?

            Bir araya geldiğimizde, huzur mu duyuyoruz yoksa huzursuzluk mu?

            Bir arkadaşımızla tevafuken karşılaştığımızda birbirimizi görmemezlikten geldiğimiz oluyor mu?

            Yanımıza geldiklerinde sıkıntı duyduğumuz, nefes darlığı çektiğimiz, kalkıp gittiklerinde sevindiğimiz, “Oh bee” dediğimiz arkadaşlarımız var mı yoksa?

            Eğer var ise tozunu bir daha alıp boy aynamıza, huy aynamıza bir daha bakmalıyız.

            Hz. Ömer (r.a.) Efendimiz diyor ki:

            “Aralarında yaşayabileceğin samîmi arkadaşlar edin; çünkü onlar, iyi günlerinde gönül şenliği, kötü günlerinde de yardımcıdırlar.”

            Yine buyuruyorlar ki:

            “Allah iki arkadaştan fedâkâr olanını sever.”

            Ârifler sultanı Beyazid-i Bistami’ye “Kiminle arkadaşlık edeyim?” diye sorulunca şu cevabı vermiştir:

            “Allah-ü Teâlâ’nın bildiği sendeki gizli kusurları bildiği hâlde, O’nun gizlediği gibi senin kusurlarını gizleyen kimse ile arkadaş ol.”

            İbn-i Sirin de şöyle dermiş:

            “Kâmil bir insan, din kardeşinin yetmiş tane kusurunu görür; fakat hepsine bir mazeret arar. Eğer bir özür bulursa, bu ona yeter, bulamazsa ‘Herhâlde kardeşimin benim bilmediğim bir özrü var ki bunu işliyor’ der.”