Kelimelere Sığabildiği Kadarıyla Kardeşlik

Unutulmuş acılarımız var uzaklarda

Paramparça edilmiş kardeşliğimiz var

Çiğnenen namusumuz, işgal edilmiş topraklarımız var

Sonra Esma’nın gözleri,

Abdulkadir Molla’nın duruşu

Suriyeli yetimlerin feryatları var, kulaklarımızı yırtarcasına…

Bize ait olansa Şeyh Ahmed Yasin’in de haykırdığı suskunluğumuz sadece

Tekasür kriziyle yağmalanan Yürek Devletimiz

Rahat koltuklarımızdan haber bültenlerine doğru fırlattığımız

İçi boşaltılmış öfkemiz var

Bir bir düşüyor kalelerimiz…

Hama’dan, tel örgüler ardından yükselen umut arayışları

Bizi de vurur mu bir gün?

Bizi de vurur mu?

Eli sapanlı Kudüs muhafızı minik Muhammed’lerin son nefesinde

Dünyaya meydan okurcasına haykırdığı Allahu Ekber nidaları

Bizlere de ulaşır mı imam El-Benna’nın tutuşturduğu özgürlük meşalesi…

Oysaki her yeni gün bizlere yeni endişeler getiriyor

Yeni taksitlerle parlıyor euro’ya endeksli gözlerimiz

Göğsümüzde kendi mezarımıza ait azap çığlıkları

Düşlerimiz Halep’ten yükselen yangınlarla irkiliyorken

Neden bol kahkahalı dualarla yaşayışımız

Türkistan şehadetler kaydederken tarihin ağıt dolu sayfalarına zilletimiz neden?

Arakan ciğerlerimizi tutuşturuyorken kaçışımız neden?

Gökyüzü şahidimizken lağım suyundan farksız akıp giden yaşantımız neden?

Nerede yitirdik yeryüzü halifeliğimizi

İmkânlarımız tükendiğinde dahi imanımızın sunduğu enginlikle Nuh’un yanında değil miydik?

İbrahim’in öğretmenliğinde ümmet olan biz değil miydik?

Âlemlere Rahmet olanı Taif’te biz de mi yalnız bıraktık?

Yoksa Kızıldeniz’de kaybolan bizler miydik?

Ama Allah’ın önümüzü açtığı bir kurtuluş yolu var

Suriyeli mazlumların gözlerinden geçen bir yol

Dera’da kaybolan şehitlerin arasından geçen bir yol

Ensarın kardeşliğinde, samimiyetinde aranıp arınılacak Rahmete doğru uzanan bir yol…