Parmak Uçlarımdan Dirseklerime

Bana kılıcını o çekti

Önce kaçtım sonra isyan edip sarıldım çeliğe

Bir güç istedim ki kalmasın benden sonra kimseye

Talim edecek ya, ne bileyim

Yetmez gücü bileğimin

Yenilgisi olmayan bir yenilgiyle kaldım

Öyle bir kılıç ki kanatmıyor yarası

Keskin mi keskin, kaynar mı kaynar

Nereme geldiyse, buhar oldu canımda kan

Nereme geldiyse dağladı, kendi açtığı yarayı

Tek bir köşe yer edinemedim ya kendime

Ki ben ortak ben pay kabul etmem ya hani

O affeder belki ama ben

Ama dedirtme “Ya rabbi”

Amma ki bilirim

Kılıç değil lütuf senin

Bir yalana bulandım

Besmelesini ben çektim

Parmak uçlarımdan dirseklerime

Bu küfre ben bulandım

Şimdi dönüp yine Tuva’dan

Bir baksa hayret eder Musa nebi

Kalıbını ben döktüm, ateşini ben harladım

Kursağımdaki dingin soluğu vahşice ben avladım.