Asrın Felaketi

Bugün olmayan dün vardı

Eşyalar, albümler ve dahi

Duygularımızla benzenmiş hatıralarımız

Enkaz altında kaldı

Az önce uyurken bir anda duyulan sesler

Karanlıkta umutla bekleyen gözler

Yarım kalan hayatlar, sevgiler

Geleceğe dair kurulan planlar vardı

Dolu gözler baktı taşlarla örtülü mazisine

Annesini kaybettiği yerde kuran okuyan miniğe

Bir babanın bırakamadığı kızının ellerine

Günler sonra kurtarılan canlar karşılandı tekbirle

Ta uzaklarda bir kere bile görmediği

Bu insanlar için yanan kalpler vardı

Yaşananlar “asrın felaketi” ismiyle tarihe kazındı

Umut dolu bir cümle tüm ülkede yankılandı:

“Sesimi duyan var mı?”