LA HAVLE- Zaman

“Zaman korkunç dâire; ilk ve son nokta nerde?

Bazı geriden gelen yüz bin devir ilerde!” Necip Fazıl

“Zaman nedir?” sorusunu soranlar da, bu soruya kafa yoranlar kadar tebrike, teşekküre ve hürmete lâyıktır.

Zaman; sahip olunması gereken bir emanettir.

Zaman; şükrü gerektiren bir nimettir.

Zaman; ilmek ilmek ördüğümüz ömürdür. Zaman hayattır.

Zamanı da, hayatı da yaratan Allah. Zaman içinde zaman yaratan da Allah. Zamanın da hayatın da sahibi Allah. Zamana da hayata da hükmeden Allah.

Kâinatın Efendisi sallallahu aleyhi ve sellem buyuruyor ki: “İki günü birbirine eşit olan aldanmıştır.”

Yine buyuruyor ki: “İki nimet vardır ki, insanların çoğu bunların kıymetini bilemez, aldanırlar: Sağlık ve boş zaman.” (Buhârî)

Evet, bu iki büyük nimetin kadrini idrakten mahrum olan insan aldanıyor. Helâl-haram hassasiyetini kaybedince para kazanmak için önce sağlığını, sonra da sağlığını kazanmak için parasını harcıyor. Aslında harcadığı zamanıdır, hayatıdır!

Boş zaman, boşa geçirilecek zaman değildir. İnsan hayatı sevdiği halde, hayatı oluşturan zamanı, gafletinden dolayı israf eder.

Yapacak işi olmayan kimse zamandan, zaman ise tembel ve tufeyli adamdan şikâyetçidir. İkisi de bilmez ki saman hayvana, zaman insana yakışır.

Sonsuzluk deryasına akan zaman ırmağında boğuluyoruz. Dün yüzme öğrenmedik ki bugün kendimizi kurtaralım.

Hiç bugünümüz olmadı bizim. Hep “yarın yaparız” dedik. Bugün de dünün yarınıydı, hani ne yaptık? Yine aldandık!

Bu dünyada zamanımızı çalan hırsızların, vaktini öldüren katillerin kollarına kelepçe vurulmaz! Herkesin sâbıka kaydı hesap günü görülecektir.

Kendimizde kusur görmeyiz. Suçu, günahı, kusuru zamana yükleriz. Zaman kötü deriz. Kötü olan, zaman değil, mekândır. Aynı zaman diliminde mâbette olanla, meyhanede olana sormalı zamanın mı, mekânın mı kötü olduğunu?

Hayatın ve zamanın kıymetini bilen insanlar, zamanı gereği gibi değerlendirerek, zamanla birlikte kendi değerlerini de artırmışlar ve kazanan onlar olmuştur.