SİZDEN GELENLER – En Uzak Köşeler En Derin Soruların Cevabıdır

Zamanın uçsuz bucaksız köşelerinde aranıyorum. Bir sonsuzluğa gideceğimi biliyorum ama bir küçük çocuk aklımı kurcalıyor. Onun yaşadığı şeyler; her gün başını yastık diye bir taşa koyması mesela. Mesela düşüp dizleri kanayacakken, kanların gözlerine dolması. Sonra soruyorum: Onunla ben aynı sonsuzluğa mı ilerliyorum?

Bir inancım vardı. O yolda sonsuza kadar ilerleyeceğime and içtiğim bir inanç. Hatta sonsuzluğa onunla kavuşacağıma inandığım. Fakat o çocuk yine kuytularda. Sesi çıkmaz ama hissettirir varlığını daima. Tökezlemeye başlıyorum yine. Kalbim cenk meydanı. Kendimi o çocuğun yerine koyamıyorum.

Kuş cıvıltılarını değişmek kolay mıdır mermi vızıltılarına. Göğüs gerebilir miydim hak edilmeyen baş cezalarına. Dökülecek cümlelerim için bir kâğıt bulamamaya. Sonra diyorum ki: İnancın… İnancın uğruna da yapmaz mısın? Kalıyorum öylece. Bir an ters akmaya başlıyor kanım ve susmuyor vicdanım. Cevaplamak istenmeyen bir yığın sorunun arasına fırlatıyorum onu da. Yasakçım rahatsız oluyor bu durumdan. Herkesin içindeki fıtrî yasakçının cevaplamak istediği fakat cevaplamaya dillerin varmadığı sorulardan benim bir yığınım olmuştu.

Artık soruları özgürlüklerine kavuşturma vakti…

Zamanın en uzak fakat en güzel köşesine göç ediyorum. Biliyorum sorularımı cevaplandırma gücünü orada bulacağımı. Ve yine biliyorum ki inancıma dayanak olabilmek için dayanak noktamın o zamanda bulunduğunu. Savuruyorum bedenimi, kül misali. Her bir kül taneciği bir ânı taşıyor bana. Esen bir yel tanıştırıyor beni onlarla. Orada yaşanan zorlukları görüyorum. Acıları bir bir nakşediyorum. Yaşamadığım o acıları zerrelerimde hissediyorum. Yaşananlara rağmen dik duruşları arşınlıyorum.

Kalbimde ki yoklar yokluğuyla var oluyorlar. Teker teker kıpırdanıyor, filizleniyor hücrelerim. Daha çok güçleniyor kalbim. Ve anlıyorum bu yaşananlara dayanmak kalp meselesi. Kalbin ne kadar güçlüyse bir o kadar güçlü olacak duruşun. Hiçbir soru kalbini karıştıramayacak. Ve sapasağlam cevapların olacak.

Ve son kez o çocuk beliriyor ruhumda. Küçücük bedenindeki kocaman kalbiyle dayanak noktasını çoktan bulan o çocuk. Ve sonsuzluğa benden önce kavuşan o küçük çocuk.