Yalancı Münzevi

Bir vakti olsa ona koşacak

yarım saat yarım yamalak

Paramparçaydı her şeyi

bir iz yahut bir giz dahi bilmiyordu

ne bilip yönelmeye

ne de koşup yetişmeye

Şansı vardı

Öfke kusuyordu geniş alnıyla

Mimiksiz kaşlarıyla göğe

Maviyse mavi işte herkese mavi

Gergin kaşlar cüretkâr sözler

İnsan ve ne varsa onda suni olan

Öfkeliydi içten içe

Öyle ki bu hınç sürecek

titredikçe tenlerinde sükûnetin

Dillerinde iltifatın böylesi

Allah aşkına çıkıp söylesin biri

Nasıl, nasıl yaşanır öylece

Niye bu ihtilal, bu ihtilaf niye

Mızrak benim mızrağım

namlusu göğsüme yakın

ucundaysa yine sayfaları var o mübarek Mushaf’ın

İpek atlaslar kanatarak göğünde göğsümün 

Hala Seviyorum seni diyor

Bir yalancı münzevi

niyesiz fakat nefrete yakın