ŞİİR-İlahi Aşkın Hikayesi

Çile sendeydi, aşk sen de; neydi sende ki sır

Sırlar içinde bir yığın düğüm, nice çığır

Firavun sarayında bir câriye, bir köle

Susuz çöl bile gözyaşınla dönmüştü göle

İncidir Hâcer’ler,  İbrahim’lere yaraşır

Yanar ilâhi aşk ile ateşlerle savaşır

Teslimiyet sanadır, İbrahim’e imtihan

Bu nasıl bir yanmak Allah’ım, nasıl bir iman

Hâcer açlıktır, sususluktur ve yalnız kalmak

Tek amacı ilâhirızâdanmurad almak

Kundakta ki bebeğiyle, koşarken sahrâda

Koştuğun o yollar, birleşiyordu Reyyan’da

Öyle razı ettin ki hakkı, âbideleştin

Zemzem’e giden yolu sen aşkınla keşfettin

Aşkı diller anlatır, Hakk âşıkları yaşar

Aşka giden yollar Nemrudî ateşi aşar

Nasıl bir yakarış ki, arş-ı âlâ sallanır

İsmail’in ayaklarında zemzemle ballanır

O bebeğin kokusu, cezbediyor rahmeti

Ecir buluyor annemin cefakâr zahmeti

Nice kullar aradı zemzem’in kaynağını

Düşünmez misin sen, o gözyaşı sağnağını

O sağnak ki; acısı yürekleri dağlıyor

Bu duygu tufanına taşlar bile ağlıyor

Annem; cefâ sen de, vefa sen de, aşk da sen de

Sa’ylaaynîleşerek sana olunur bende

O hac ki; rükunları annemin emâneti

Aşkla yapılan haclar, müminin selâmeti

Sen yanınca aşk ile, ne yapsın ateş sana

Safâ, Merve yolunu koşarsın yana yana

Bir yangın ki; işler kızgın mızrak gibi kalbe

Büyük cihad dönüşü nefsle girersin harbe

İlâhi aşka râm olanda, bir sır, bir ışık

Yanmayan gönüllerde hisler biraz karışık

İlmen yakîn olmak yeter mi ayne’lyakîne

Uzaklarda arama, cevherinde hazîne

Çilesidir sa’y aşkın, vuslat yeri Arafat

Yanmadan âh etmek aşk kitabında kabahat

Yanarsın, sızlarsın, kan kusar âdeta yüreğin

Birşeyler beklemezsin,

göze gelmez emeğin

Âşka yelken açan; ne hesap bilir, ne kitap

Yârin gönlünü okur

“ol”dukça düşer bîtap

Utan şimdi Âşık, yüzün kızarsın utançla

Hâcer gibi yananlar, huzura varır kıvançla

Âşık YUSUFİ