Sabah Yakın Değil mi?

“Sen Eritre’desin çocuk
Sen Moro’da
Sen yıllarca zulüm edilensin Türkistan’da, Afganistan’da, Kırım’da
Kan denizinde boğulansın Ortadoğu’da
Terk edilensin Irak’ta
Mahzunsun Filistin’de…
…”
Salih Mirzabeyoğlu

Peki, siz nerdesiniz amca? İşte öylece duranlar kimler? Kimin savaşı bu, kimin dramı, kimin derdi bu, kimin ıstırabı? Otoyollarına asfalt dökülenlerin varamayacağı yerde miyiz? Betonarme binalara sıkışan biz miyiz yoksa sizin korkularınız mı? Peki, yıldızlara şarkılar yazanlara ne demeli… Kıyıya vuran çocukları görmezler mi?

Merhameti düşmana kim bıraktı amca? Benim gözyaşlarım ümmetin umudu olamaz mıydı? Peki, yıldızlara ismimi kim öğretti benim, meleklere duayı, düşmana silahı kim veriyor, anlaşmak niçin? Ben ebabil kuşlarının emaneti taşları harcıyorum. Haberiniz var mı? Hayber’i yıkılanlar intikamını benim kumdan kalelerimden alırlar öyle mi…

Nefretin delik deşik ettiği duvarlarımız var. Kanla çizilen topraklarımız. Bir de amatör fotoğrafçılara ilham veren evlerimiz. Buralarda iki günde büyür çocukluğumuz. İki günde ölür. Yok, yok ölmez. Şehittir onlar. Büyükler böyle söyler. Zaten ölmeden önce yaşam pek yoktur bu coğrafyalarda. Biri boyun eğecekse biz eğeriz. Allah’ın hükmü karşısında…

Oysa sizin çocuklarınızla aynı hayalleri kurabilirdik. Aynı oyunları oynar, aynı yemeğe ekmek bana bilirdik… Sizinle aynı yerde doğsaydık. Öyle değil mi? Sen de çocuktun bir zamanlar amca. Büyüdüğünde ne olacaksın sorusuna pekâlâ cevap verebilirdin. Ama yarını elinden alınan çocuklara öyle sorular pek sorulmaz… Ayıptır… Üzülürler… Coğrafi konumlara göre insanlık analizi yapmayı kimden öğrendiniz amca? Lâik düzenin büyüttüğü insanlık merhamet nedir bilmez mi?

Yüzünü cennete, sırtını ümmete dönen çocuk rahat ol. Ben inanıyorum; bir sabah gelecek kalbinde merhamet olanlar. İffet kuşanacaklar; havadan, sudan, topraktan. İnanıyorum bir sabah gelecek güneşin avuçlarında sakladığı zafer. Anaların duasına icabet edecek melekler. Bekle çocuğum, şüphe yok ki “… Zalimlerin azapla buluşma vakti sabahtır. Sabah yakın değil midir?” (Hud, 81)

…

“Bekle çocuğum uzanıyor namluya öpülesi eller
Geliyor başı dik kan pahası, can pahası
İnsanca yaşatmak isteyenler.”
Salih Mirzabeyoğlu