Rızık

kalplerine doğan her sevinçle üzülürdü rızık

çünkü biteceği günü sayardı sevincin ve bolluğun.

ve evet birden çok kalbi vardı rızkın

ardından koşanlar için birisi çalım satan rengarenkti

birisi bölüşenler için arayıp da bulunandı

bir diğeri hapsedip yemeyenler için üzgün…

en acı olanı da başkasına yâr olmayacağını bile bile

hapsolmaktı aç gözlerde

kimse yemeseydi de

hür olmayaydı iyi miydi yani?

kim bilir hangi kilerin fareli

hangi sandığın güveli kuytusunda

gökyüzünü ağlayacaktı gözkapaklarındaki hüzünler.

hülyalar içinde sahipsiz yaşamak verilse

razıydı yârin ıslak dudaklarında parçalanmaya

hak etmedik neler verilmişti oysa insana…

çiçeklerden açan renkleri görmekliği

arıların sa’yına şahit bir ömür

boşuna dolmuş koca koca karınlar

boş adamları doğuracak çaresiz kadın rahimleri

ve bir tırnak

kazıyıp kaderini

rızkını bölüşecek birini bulsun diye.

bölüşmek mi dediniz pîrim?

bölünen şeyi bir aslan yiyebilirdi tek lokmada

bin karınca

ya da milyon mikrop

küçük şeyler sadece insana çoktu

insana çok gelendi o

bölüşüp azalan şey insana çoktu evet!

her mahluka bölünüp bölüşülenler yetebilirdi

rızık başkasına yar olmazdı.

ama insana verilmişti

aslanın ve karıncanın ve mikrobun böldüğünü

uhuyla yapıştırıp faydasız biriktirmek.

peki rızka soran kim nereli olduğunu,

kim bu soran, kendinin olmayanı önemseyen?

kuşlara dar gelen kafeslere lanet eden,

kardeşliğin bölmeyle değil toplamayla alakalı

olduğunu söyleyen kimdi?

Kimdi rızkını aramaktan yemenli çocuk olmak

Tohum bankalarında

faize yatırılmak da kader midir yani

güzel diğer rızıkların anası buğdaya…

kimse yemeseydi de

hür olmayaydı iyi miydi yani?

Rızkı, yârin beklemekliğinden ayıran kefilidir

Yârin nikâh sözleşmesinden

daha kesindir bir ekmek karnesi.

Çoğu insan

karnında yediği ekmek karneleri,

Yüreğinde bir yârin yüreği

ile gider gideceği son kapıya çünkü.