Özürlü Mısraılar

“evet” deyip geçiştirdim böylece yine

Kalbimin çarpmadığı,

Kulaklarımın işitemediği,

Çırılçıplak sözlerime.

Bir de içimi okuyabilsem

Çözebilsem sırları

Buralardan kaçabilsem

Tam olurdu o zaman,

Ama nerdeeeee…

Karanlıklar semtinde,

Körkuyu kentinde, dolaşıp duruyorum hep nedense…

Neden?

Çünkü ne nasihatler mantıklı

Ne de benim aklım yerinde

Zihnim karmakarışık

Saatler birbirini kovalarken

Öyküler çelimsiz kaldı

Harfler bana bakıyor

Ben de harflere

Ne birbirimizden anlıyoruz, ne de susuyoruz

Özürlü mısraılar var, giriyor artık

R  Ü  Y  A  L  A  R  I  M  A.

Yalnızım, tek başımayım

Kimsem yok yanımda

İçim buruk,

Gözlerim kapalı -iken- yazıyorum bu satırları

Y  A  S  T  A  Y  I  M

Hastayım ve biraz da günahkâr

Hissediyorum kendimi…