ÖLMEYE GÖR

Dedeme:

Bir zaman

Bir sala, bir musalla

Bir namaz, bir sürü insan

Bir imam ve bir tabut;

Yürüdü, kılı kırk yararak

Büyüttü yüreklerde yerini

Ondan geriye;

Bahçeye diktiği zeytin ağaçları, incirler, asmalar ve insanlar

Adımları ardında kelimeleri vardı

Hepsi birer tomurcuk

Çok kalpten geçti

Çok şey geçirdi

Çok şey söyledi giderken;

“Uzaktadır her şey, hep… Yalnız ölüm,

Her yerde, her an yakınımız, ölüm.”

Altmışaltı bahar yaşadı

İyi bilindi, çok sevildi

Yavrularının bağrında

Hala o eski camlarda

Kırk yıllık hasretti

Yanan yüreklerce ağıtlar yakıldı

Bilindik sözler söylendi

Yemekler yendi

Başlar sağ oldu

Ondan geriye

Ağızlar dolusu “iyi bilirdik”

Avuçlar dolusu amin

Yürekler dolusu hasret

Ve hala yol bekleyen o eski camlar kaldı

İnsanca yaşadı, insanca öldü

Ardından çok rahmet okundu

Fatihalar dizildi, hayırlar yazıldı

Güzelce yaşadı, iyice bilindi

Ona bir kâinat açıldı, yanan yandı

Onda kalan bir top kefen

Birkaç mertek

Biz onu iyi bilirdik Allah’ım

Sen de onu iyice haşret