Küçük Adamlar- Büyük Çocuklar

Su birikintisinin üzerinden zıplayarak geçtim

Kuru yapraklara bastığımda çıkan sesi hep sevdim

Yanımdan geçen uzun boylu Küçük adamlar

Büyü dediler ısrarla, dinlemedim

Bitiririm yemeklerimi yoksa ağlar bilirim

Ezan okunurken hareketsiz durmak büyük zevkim

Sobanın tavan sahnesindeki gece gösterisini

Ürkek bir hayranlıkla seyrederim

Bağda su dağıtıcısı olmaktır görevim, önemserim

Büyüklerimin yanında ayak uzatmam

Babam gelmeden sofraya oturmam

Allah çarparmış yalan konuşmam

Yalan söyleyen büyüklere veremem anlam

Anneye bağırılmaz, abiyle öyle konuşulmaz

Akşam ezanından sonra dışarda durulmaz

Sofrada öyle oturulmaz

Uyurken yüz üstü yatılmaz

Haklıydılar bildim, hepsini dinledim

Verilen çikolataları Allah gönderdi

Biliyorum iman ettim

Dedikleri gibi en çok Allah’ı sevdim

Unuttukları şey

Gözetlerim, çocuğum ben

Büyükler uymuyor öğütlerine

Çıkan dillerinden

Kendilerini taklit edince kızıyorlar

Öyleyse neden isteniyor büyümem?

Oysa yaptıkları büyüklüklerin hepsi çocukken