Gerçek Bir Ağabey

Yusuf Şibik ağabeyimiz gerçek bir ağabey oldu bizlere. Hepimize öz kardeşi gibi sevgiyle, merhametle ve samimiyetle kol kanat geren, güzel yürekli bir insandı o. En içten duygularla ‘Nöördün guzuum’ diyerek sımsıkı sarıldığı zaman anlardınız din kardeşliğinin ne demek olduğunu…

Yol iz bilmeden, üniversite öğrencisi olarak Ankara’ya geldiğimizde hepimizle yakından ilgilenip kendi çocukların gibi sahiplendin bizleri. Her türlü ihtiyacımızı gidermeye çalıştın, kalacağımız evden, o evin eşyasına ve erzakına kadar… Sen tam bir hizmet insanıydın ağabey, her organizasyonun arka planında senin ayak izlerin ve emeklerin olurdu. Allah senden razı olsun.

Seninle, çok az zamana epeyce anı sıkıştırdık be ağabey. Akdeniz illerini de gezdik, Karadeniz illerini de, Çanakkale’ye de gittik, Bursa’ya da. Üniversite yıllarımızı güzelleştiren ve o yıllarda savrulup kötü çevrelere kaymamızı engelleyen en önemli etken sendin ağabey. Sana minnettarız. Biz seni çok sevdik ağabey, üniversite bitince Ankara’dan ayrıldık ama gönüllerimiz hep beraberdi, her fırsatta konuşmaya ve görüşmeye çalıştık, çünkü insan hep sevdiği ile beraber olmak ve muhabbet etmek istiyor.

Bayramlarda Avanos’ta ırmak kenarında bir araya gelip hasret gideriyorduk, muhabbet ediyorduk ya ağabey, bundan sonra inşaAllah cennette çeşit çeşit ırmakların kenarlarında yine seni seven tüm kardeşlerle beraber muhabbet eder, hasret gideririz. Seni çok özleyeceğiz ağabey.

Biz senin imanına, heyecan dolu yüreğine ve İslam’a olan hizmetlerine şahidiz. Allah azze ve celle, seni Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed’e aleyhisselam komşu eylesin. Amin.