Aldırma! – Kendime Mektup

Sakiler mecliste, şerbeti döker,

Gafiller zehri içer, ALDIRMA!

Gülşende, gül solar, boynunu büker

El âlem dikeni, biçer ALDIRMA!

Açgözlü, çok arar, iriyi bulur,

Tavuklar, ambarda, darıyı bulur,

Leş varsa, kargalar, sürüyü bulur

Zor günde, dostların, kaçar, ALDIRMA!

Gün olur, yüreğin, tutulur âha,

Gün olur, aşerir, nefsin günaha,

Bir zaman saatler, ermez sabaha

Gün olur, yılların, uçar, ALDIRMA!

Var’ların hiç olur, gider yok yere

Yenilir neşeler, gama kedere,

Kalpteki yaralar, kalır mahşere

Dıştaki iy’leşir, geçer, ALDIRMA!

Gün gelir, her kulun nefesi biter,

Sevdası, soluğu ve sesi biter,

Ağaca kurt düşer, gövdesi biter

İyiler, içinden, göçer, ALDIRMA!

Rızâ’yım, çoktandır, ruhsuza küstüm,

Helâli sindirdim, haramı kustum

Kırk kilit vursunlar, bırak be dostum

ALLAH, her kapıyı, açar, ALDIRMA!