ŞİİR – Sağdan Yaklaşan İfritler

Kur’an’a uyun dedi;

Uydum Hakk kelamına.

Kelamullah dedi bana;

Şifre; Rasulullah da.

Bir takım ifritler çıktı;

Dediler ki: olmaz bu.

Asırlar gelmiş, geçmiş;

Nerden bilelim bunu.

Meğer karar almışlar;

Uşaklarını salmışlar.

Kimi giymiş din kisvesi;

Kimi de papyon takmışlar.

Kur’an bize yeter derler;

Başka söze gerek yok.

Bunlar da kandıracak;

Süslü süslü laflar çok.

Ben böyle anladım;

Demiş de gerilmişler.

Muhammed ümmetini,

Bölük pörçük etmişler.

Bu büyük bir tuzak;

Hem de görünür haktır.

Edille-i Şer’iyye ise,

Hakikatlere vuslattır.

Örümcekler ağını;

Sıkı sıkı örse de.

Zayıf bir ağmış meğer

Yüce kelâmdadır, görene.

Kur’an’ın muhafızları;

Sadece hafızlar değil.

Hatemul Enbiya hayatı,

En güzel muhafız, delil.

Sünnetine uyanlardır;

En büyük muhafızlar.

Onun yanında dururlar;

İlmiyle âmil hafızlar.

Asırlardır böyledir;

Sünnet, Kur’an kilidi.

Resul hak söylemiştir;

Mutîlerinindir kefili.

Peygamberine uyanlar;

Uyarlarmış Allah’a.

Delil ararsan eğer;

Bak sen, Kelamullaha.

Allah Resulü olmasaydı;

Yapacaktı, hemen yorumu.

Ben demiyorum, Kur’an diyor;

Anlatabiliyor muyum konumu?

Kur’an böyle söyler, der;

Olmuş nefis azmanı.

Uyma kardeşim uyma,

Deliller hile sarmalı.

Müslüman olan uyar;

Hem Resul’e, Kur’an’a.

İlham alır Kur’an’dan;

Arz eder Rasulullah’a

Orda bulamazsan delili;

Sahabe hayatı ortadadır.

Neden dersen eğer;

Hepsi iyilikte yarışmaktadır.

Bütün bunlar delildir;

Aramasını bilene.

Âlimler varis olmuş;

Vuslat peygamberime.

Kur’an, Sünnet, İcma, Kıyas;

Budur hak olan delil.

Ne kadar tefrika olsa;

İcma-i Ümmet yok değil

Yusuf der ki;

Ararsan dertlerine ilâcı,

Edille-i Şer’iyyedir dermanı.

Peygamberimi iyi oku da, öğren;

Anlamak istersen Kur’an’ı.